از عشقت مَستم

میدونی که من دل بر تو بستم

تا همیشه مِسکین تو هستم

ای دلـــــدار من

تا تو شَه جودی ای یار من

محاله بمونه خالی دستم

خوش به حال اونکه رخته

نوکریتو بر تن کرده

خوش به حال اون چشمی که

از حرمت دیدن کرده

وقتی برات شاعر میشم

حس میکنم زائر میشم

باز دوباره من دلتنگه

شعر بابا طاهر میشم:

غم عشقت بیابون پرورم کرد

هوای وصل و بی بال و پَرم کرد

به ما گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طُرفِ خاکی بر سرم کرد

امان ای دل ای دل ... امان ای دل ای دل

من سینه چاکت

آقا به فدای عشق پاکت

چه بوی عجیبی داره خاکت

از من چه آید

شرط ادب اینست که من باید

محضر بزرگان باشم ساکت

تا حرمت با سر میام

با یه دل پرپر میام

ای که شدی دینم کِی من

از زیر دِینت دَرمیام

وقتی برات شاعر میشم

حس میکنم زائر میشم

باز دوباره من دلتنگه

شعر بابا طاهر میشم

سه چند روزه که بوی گل نیومد

صدای چَه چَه بلبل نیومد

برید از باغبون گل بپرسید

چرا بلبل به سیر گل نیومد

نمیدونم دلم دیوونه کسیت

کجا میگردد و مستونه ی کیست

نمیدونم دل سرگشته ی ما

اسیر نرگس مستونه ی کسیت

امان ای دل ای دل ... امان ای دل ای دل