تا کجا سامان نیابیم و پریشانی کشیم

تا به کی رنجوری شب های طولانی کشیم

نوبت ما میشود آیا به ما هم سر زنی

رد شو از اینجا که بر راه پیشانی کشیم

ما نفهمیدیم کی ما را صدا زد فاطمه

منت این لطف را با چشم بارانی کشیم

شرط یاری تو را فهمیده ام قبل از خودت

باید اول بار این یار خراسانی کشیم

میشود در وقت جان دادن رضا را دید و مرد

دست از غیرش اگر چون مرد سلمانی کشیم

دست ما را رو نکردی

دست رد کار تو نیست دست گیری کن

که دست از هر چه می دانی کشیم

وای بر ما ما نمردیم و شنیدیم از غمت

زخم این شرمندگی داغ گران جانی کشیم

مادرت غش کرد وقتی روضه ی شام شد

باید امشب داد زد تا درد ویرانی کشیم

تازه می فهمم اگر طفل یتیمی گم شود

میشود صد خار را از بین دامانی کشیم

یا صاحب الزمان (عج) (3)